Ağız dolusu “30 yaşındayım” demenin gururu ve olgunluğu içindeyim. Bundan sonrasında 3...sayısının yanına gelecek rakamların hepsinin daha anlamlı olacağını ümit etmekle birlikte her günümü pişmanlıklara yer vermeden yaşamaya gayret edeceğim. Ne kadar kötülük görürsem göreyim içinden tertemiz çıkıp iyiliği, sevgiyi ve inceliği savunacağım. Bana verilen yaşam hediyesinin her geçen an azaldığını anlayacak yaştayım artık.
İçimde bir Melike var. O benim dik tutabildiğim içimdeki kahraman adeta. Kendisiyle tanışmam 2 yıl kadar önce oldu ve yeni bir ben yarattım kendimden. Yeniden doğmuş gibiyim tam da bu yüzden. O benim vatanım, annem, çocuğum, sevdiceğim, en saf halim, en güzel halim, özüm oldu. Sayesinde aklın, bedenin, ruhun ve kalbin seslerini ayrı ayrı ayırt edebilmekte ve istediğim zaman hepsini kesiştirebilmekteyim.
Sevmek ve sevilmenin önemini, vicdan ve merhametin olmazsa olmazını, ne kadar dilimlersen dilimle her şeyin iki yüzü olduğunu öğretti. Kusurlarımın özgünlüğüm olduğunu, ruhun ve kalbin sesini dinlerken aklın sesini de kısmamak gerektiğini, çılgın kalabalıklardan her geçen gün biraz daha uzak durmam gerektiğini gösterdi. Gökkuşağını görmek için kafamızı kaldırıp bakmamız gerektiğini hatta bazen bakış açımızı değiştirmemiz gerektiğini, bazen de hiç umut yokken hayattan medet ummamız gerektiğini de ekledi. Her şeyin sonuna kadar gitmektense canım istediğinde bırakma hüviyetine sahip olmanın en büyük erdemlerden biri olduğunu gösterdi.
Görünen köyleri görmekmiş en kıymetlisi... Büyüdüğümü görüyorum. Büyüyüp geliştiğimi... Hayattaki 30 yıl büyümeyi gerektiriyormuş. Zaman denen şey kendi sistemini yaratmada ustaymış. Hayatın akışında gidersen tam da istediğin yere varıyormuşsun. Sırf bu yüzden yürümeyi öğrenmekmiş hayat. Herkes kalbinin rengini yaşıyormuş ve bulaştırıyormuş etrafına. Yüreğin dem almasını beklemek ise asıl olanmış, diğer asıl olan şey ise sevgiymiş. Dün gibi hatırladığım yaşlar, telaşlar, mutluluklar ve hüzünlerin hepsini geride bıraktığımı bilmek ama unutup kopya çekmem gerektiğinde de tam arkamda duruyor olduklarını görmek güç vermekteymiş.
Yaşam yolunda insan kendini yaratırmış. Herkeytraş da biziz, heykel de. Kendinizi yontun. Herkes değişir, değişmeli. Değişmeyen insan yerinde sayar. Dilerim herkes özüyle buluşsun, onunla tanışsın... Değişik farkındalıklara yelken açtığımız ve kadehlerimizi birlikte kaldırdığımız yıllarımız olsun dilerim.
Melike GÖREÇ
Yorumlar
Yorum Gönder