Kişisel Uyanış

T arih bazen ileriye doğru değil, geriye doğru akıyor. Bu yüzden ben de ara ara hayatımı karşıma alıp dinlerim. Yarınlara koşarken arada düne çarpar, dünü düzeltmek için ise bazen yarınlarımı harcarım. Sonra bir yerlerde bırakırım Dün'ümü... Başına bir şey gelmesin ama gözüme de gözükmesin isterim. Bana göre hayat; havada, karada ve suda açık ara yaşamayı öğrenmektir. Yaşamak sörf yapmak gibi adeta. Düşmesiyle, kalkmasıyla, kaygısıyla, kırgınlığıyla, yarasıyla, yasıyla kimse her zaman dimdik yürüyemez. Dümdüz ilerleyemez. Yoldan da çıkılır tekrar yola da girilir. İnsan olmak bir inşaat işidir. Bitmez bir tadilat...  Dümeni kırıverdim yada dümen kırılıverdi, orasını tam bilmiyorum. Ama bir zamanlar kendimi kestim, biçtim, diktim ve baktım. Oldu üstüme! Budur dedim!  İnsan kendini doğurur mu??  Onun gibi bir şeydi galiba. Bir "Uyanış" oldu. Kendi biricikliğime uyandım. Kendimi fark ettim. Gücünü tüm hücrelerimde hissettim.  Aşamam sandığım her şey b...

Başımıza gelen şeyin adına "Hayat" deniyor. Acısıyla tatlısıyla dolu dolu bir hayat bu. Zaman tünelinden, fırtınadan ve her türlü iğne deliklerinden geçiyorsun. Çıktığında da silkeleniyor ve yola devam ediyorsun. Sizi bilmem ama ben sahip olduğum her şey, yaşadığım her an, yaradılışımdaki her bir zerre için şanslı, seçili ve özel olduğumu düşünen biriyim. Yazılmış hiç bir şeyden kaçmak mümkün değil. Küçücük aklımızla değiştirebileceğimizi, yönetebileceğimizi, dönüştürebileceğimizi, zannettiğimiz koskoca Evren tarafından terbiye yöntemlerinden biri olarak dövülüyoruz. Bana göre çok sert bir hayat! Bizim tek işimiz de hayatı biraz olsun hafifletmek olmalıdır.  Büyümek biraz sancılı bir eylem kabul etmek gerekiyor. Ancak gençlik, hayatın belli bir çağı ile ilgili değildir bana göre. İnsan kendine güveni, cesareti ve ümidi kadar genç, şüpheleri, korkuları ve ümitsizliği kadar yaşlıdır.  Yaşlanmak bir dağa tırmanmak gibi adeta. Çıkt...

2020 biraz sert başladı ama insanlığın kendine çeki düzen vermesi gerekiyordu sanırım. Bedeli biraz ağır oluyor olsa da özümüzden uzaklaştığımızdan mütevellit olsa gerek...  Hepimizin dengesi şaştı! Çok normal. Hiç bilmediğimiz bir yoldan ve hiç deneyimlemediğimiz bir süreçten geçmekteyiz. Ancak geçiyoruz işte! Geçip gideceğini bilerek.... Herkes bir ucundan tutunmaya ve devam etmek için bir yol bulmaya çalışıyor. Bunun ise tek bir yolu veya formülü yok. Ne demişler "Alacak dersi olana tüm dünya okuldur". Herkes bu yüzden UZAKTAN eğitim görüyor sanırım!!  Tarihe konu olacak önemli zamanlardan geçiyoruz. Tüm dünya uyanırken bazı gerçeklere, başka uyanışlara vesile ve gebe.  Öyle yada böyle, geçilecek bu çemberden!  İşimiz bu... Yaşamak!...  Eğer bir gün yine korktuğumuz veya sıkıldığımız bir an gelirse, anı defterimizden bu günlere bakıp "Biz neleri atlatmışız" diyebileceğimiz güçlü bir panzehirimiz var artık! Ben adına "Güç İksiri" diyorum. Tan...