Güç İksiri...

2020 biraz sert başladı ama insanlığın kendine çeki düzen vermesi gerekiyordu sanırım. Bedeli biraz ağır oluyor olsa da özümüzden uzaklaştığımızdan mütevellit olsa gerek... 
Hepimizin dengesi şaştı! Çok normal. Hiç bilmediğimiz bir yoldan ve hiç deneyimlemediğimiz bir süreçten geçmekteyiz. Ancak geçiyoruz işte! Geçip gideceğini bilerek.... Herkes bir ucundan tutunmaya ve devam etmek için bir yol bulmaya çalışıyor. Bunun ise tek bir yolu veya formülü yok. Ne demişler "Alacak dersi olana tüm dünya okuldur". Herkes bu yüzden UZAKTAN eğitim görüyor sanırım!! 

Tarihe konu olacak önemli zamanlardan geçiyoruz. Tüm dünya uyanırken bazı gerçeklere, başka uyanışlara vesile ve gebe. 
Öyle yada böyle, geçilecek bu çemberden!  İşimiz bu... Yaşamak!... 

Eğer bir gün yine korktuğumuz veya sıkıldığımız bir an gelirse, anı defterimizden bu günlere bakıp "Biz neleri atlatmışız" diyebileceğimiz güçlü bir panzehirimiz var artık! Ben adına "Güç İksiri" diyorum. Tanrı yine yapacağını yaptı ve biz nankör insanlığa hayatımız boyunca her sorunumuza çare olabilecek bir şifa verdi... İstediğin zaman rafından indir ve kullan! Ayrıca tükenmiyor da... 

Bu ara herkes kendi evinde sokağa çıksın. Kendi sokaklarını, kuytularını keşfetsin. İçeride neler neler vardır eminim.. Yapacak, düşünecek çok şey var evet ancak kendinizi de çok yormayın derim. Arada boş boş duvara bakın yani bunu ömrünüzde veya bu süreçte boşuna geçirilmiş zaman olarak düşünmeyin. Kısacası diyeceğim şudur ki; herkes kendine iyi gelen bildiği yoldan yürüsün... Yol tektir ama kuytuları size aittir.

Benim yolum; 

Biraz yazmak, bol düşünmek, biraz söylemek ve söylenmek, biraz da susmak arasında bir yerlerde..

Yeni kainatlar içindeyim ancak çok da değişen bişey yok sanırım.  Ara ara kayboluyorum sonra her zamanki gibi doğru yolu yine kendim buluyorum. Metrekare başına bıraktığım düşünce sayısından, volta atacak yer kalmadı evde. Evde yer kalmadığından olsa gerek bu kadar yemek yemek.. Bu baharda böyle geçiversin ne yapalım. Daha nicesi bizi bekler... Hayatınızın en sıkıldığı dönemi bu olsun umarım. 

Dilerim dünyada en zor ama en faydalı "kendisiyle yüzleşme" eylemi sizin için de vesile olmuş olur bu yazımla. Pek severim böyle çarpışmaları. Ben kendi ayağına sıkıp, dayağını da bir güzel yiyenlerdenim... Biraz karın ağrısı yapıyor ama iyi gelir bana. Dilerim size de gelsin...

Sevgiyle kalın.

Melike GÖREÇ